Tips voor een 4-daagse citytrip naar Porto

Dag 1

Het was 1 november toen we in Porto arriveerden. Onze chauffeur vertelde, onderweg naar onze zeer goed gelegen studio, wat meer over de geschiedenis van Porto. Hij gaf ook heel wat nuttige tips om ons verblijf zo aangenaam mogelijk te maken.

De zon scheen en eenmaal onze koffers uitgepakt waren, trokken we richting water, meer bepaald de Douro. Het was lunchtijd, maar de populaire restaurants aan de kade (Ribeira) lieten we links liggen (veel te toeristisch voor ons). We doolden verder en in Ruedos Flores liepen we Cantina 32 binnen. Een leuk industrieel uitziend pand waar je vooral gerechten shared. We kozen drie specialiteiten uit, waaronder octopus met koriander en look in een oliesausje, frietjes met kruiden en gesmolten kaas en de alles behalve Portugese tataki van tonijn in een sesamkorstje. Als begeleiding een eerlijke witte wijn uit de streek.

Na de lunch liepen we terug naar het water waar we ons nestelden op een hoger gelegen terras, bijna onder de Ponte Dom Luis I, de bekendste brug in Porto. We genoten er van een stralend zonnetje en een oké wijntje. Aan de overkant zagen we massa’s toeristen drommen voor de bekende portohuizen. Wij zouden enkele dagen later voor Taylor’s gaan.

Zon, wijn, een prachtig uitzicht en elkaars gezelschap zijn dé ingrediënten voor een perfecte minitrip! Lichtjes in de wind trokken we verder op ontdekking. Langs pittoreske, doch verwaarloosde geveltjes en heuvelige straatjes genoten we van de sfeer. Porto is anders dan alle steden die we ooit bezocht hebben.

De Britten hebben hier duidelijk hun stempel gedrukt. Rode postbussen en typische rode telefooncellen bepalen naast oude majestueuze gebouwen het straatbeeld. In tegenstelling tot Lissabon zie je hier geen Arabische invloeden. De Engelsen hebben hier destijds onder leiding van Lord Nelson de Fransen verslagen, getuigenis hiervan is Praça da Liberdade.

De avond viel. We hadden slechts een ‘hongertje’ en slenterden door de buurt op zoek naar een leuke zaak. Ons oog viel op een smal pandje met slechts 4 tafels. Het oogde erg Portugees en dat bleek het ook te zijn. We bestelden een plank met lokale kazen en vleeswaren. Het leek uren te duren voordat we nog maar iets te drinken kregen en er leek ook van alles mis te gaan met de bestellingen, reserveringen enz. Een beetje Fawlty Towers.

Dag 2

De dag begon nat, het kan in november wel wat regenen in Porto. Neem dus zeker een regenjas en paraplu mee. Tijdens een hevige bui schuilden we bij Ateneia (Praça da Liberdade 58) en aten een pasteis de nata, een typisch gebakje dat met pudding is gevuld en waarover je kaneel strooit. De bui werd minder en we trokken richting Via Catarina, een drukke winkelstraat maar niet bepaald wat wij zoeken in een stad. Zonder plan dwaalden we doorheen de zijstraten en kwamen tegen lunchtijd terug uit op plaza de libertad. Mijn oog was onderweg gevallen op een krijtbord van Bistro Costume. De chique ogende bistro was leeg toen we arriveerden, maar werd in mum van tijd helemaal gevuld met opgedirkte locals. Waarschijnlijk bankbedienden ed. die snel van het vier gangen lunchmenu kwamen genieten. Vier gangen was voor ons te ambitieus, we zijn nl. maar kleine eters. Guy was onmiddellijk verkocht toen hij eend magret op de kaart zag staan. Ikzelf ging voor de zeebaars met mosselen en risotto. Helaas was de zeebaars nog niet gevangen en ikkoos daarom voor de kabeljauw met chorizo, tomaten en olijven. We deelden samen nog een overheerlijk dessert van laagjes filodeeg, aardbeien en een romige karamelsaus.

Later die namiddag hielden we siësta en trokken tegen de avond weer de stad in. We hadden eerder die dag in een menukaart gebladerd van een leuk uitziend restaurant nl. Avenida. Helaas bleek dit geen goede keuze te zijn. We kozen voor enkele typische voorgerechten i.p.v. een hoofdgerecht, o.a. reuze Spaanse mosselen met een vinaigrette, gamba’s met look, patatas bravas, calamares en kabeljauw kroketjes. Op papier zag het er zo goed uit, maar de kwaliteit was ondermaats. Uiteindelijk eindigden we voor een porto en een lokale rode wijn in Vinofino een typisch wijnbarretjes. Voordat we onder de wol kropen, beklommen we de heuvel naar Manteigaria ( Rua dos Clérigos 37) waar we pasteis de Nata voor het ontbijt kochten.

Dag 3

Het was een stralende ochtend. De ideale dag om de overkant van de Douro te verkennen en porto te gaan proeven. Porto stad is heuvelachtig, het is dus de hele dag klimmen en dalen. We wilden vanaf het hoogste deel van Ponte Dom Luis I naar Vila Nova Gaia oversteken, maar daarvoor moesten we eerst boven geraken. We waren nl. alweer bij Ribeira terechtgekomen, het laagste deel van Porto. Beter is om vanaf het station te vertrekken voor je excursie naar de overkant of de lift te nemen in Ribeira. Het kwam er dus op neer dat we voor niets eindeloos veel trappen omhoog klauterden.

Eenmaal bovenop de brug aangekomen geniet je van een eindeloos mooi uitzicht, op de heenweg zie je de portohuizen liggen. Op de terugweg porto stad en de kleurrijke huisjes van Ribeira. Op aanraden van onze chauffeur trokken we naar Taylor’s. De wijnhuizen aan het water zijn vooral oude opslagplaatsen en volgens hem niet zo gezellig. Taylors was prachtig! In de verzorgde binnentuin liepen kippen en pauwen vrij rond. Er hing een aangename mediterrane sfeer en een heertje kwam naar onze wensen informeren. Omdat we geen portkenners zijn lieten we ons adviseren om een zestal porto’s te degusteren. We bestelden tegelijk een kaasplankje en eentje met typische Portugese vleeswaren. Bezoek ook zeker WOW (World Of Wine), een prachtig modern complex.

We daalden weer richting Douro en slenterden langs het souvenirmarktje, de eethuisjes en de lager gelegen portohuizen. Niet echt ons ding. Onderweg kwamen we een huizenhoog konijn tegen dat was opgebouwd uit afvalmateriaal. Heel mooi om te zien. De zon scheen nog steeds volop en daar wilde ik van profiteren. We nestelden ons op een druk terras bij Ribeira en lieten de wereld passeren. Toen de zon achter de huizen verdween slenterden we verder langs smalle straatjes en eindigden voor de laatste zonnestralen en een glas wijn weer in Rua des Flores.

Die avond hadden we een tafel gereserveerd in Raiz, een restaurant dat de typische Portugese keuken naar moderne gerechten vertaalt. Guy ging voor de gegratineerde sint jakobsschelp en varkenshaasje met spinazie en zoete aardappel. Ik koos opnieuw voor kabeljauwkroketjes van gedroogde vis en de octopus op grootmoederswijze met groenten en krieltjes in de schil. Alles was naar wens.

Dag 4

Op onze laatste dag namen we bus 500 richting Matoshino, een vissersdorp aan de kust, op slechts een half uur rijden van Porto. We hadden eigenlijk geen moderne plek verwacht, maar wel een authentiek dorpje. Toch is deze plaats een aanrader. Je vindt hier nl. de allerbeste vis. Hier lossen de vissersboten hun vangst. Verser dan vers kan je vis niet zijn. We bezochten hier ook de overdekte markt. Loop zeker ook eens over het strand voor een instant vakantiegevoel.

Rond lunchtijd liepen we langs de visrestaurants waar her en der barbecues stonden te roken. De terrassen stroomden stilaan vol en ook wij vonden een tafeltje op de stoep bij Tito 2 (R. Heróis de França 32, Matoshino). Een goede keuze, zo bleek nadat we de gebakken sardientjes en even later de geweldig lekkere mosselen hadden geproefd. De ober was intussen onze tarbot komen tonen en verdween ermee richting grill. Even later werd de zwart geblakerde vis aan tafel vakkundig gefileerd. Nooit eerder at ik zo’n boterzachte witte vis. Puur, geserveerd met gestoofde kool en wortel en op vraag van Guy met handgesneden frietjes.

We namen na de lunch de bus terug richting Porto. Probeer voor een prachtig uitzicht een plekje vooraan op de bovenverdieping van de dubbeldekker te bemachtigen.

Extra tips

Heb je zin om rustig een boek te lezen, maar toch buiten te zijn, trek dan naar een van de vele parkjes. Graag een glaasje bij de hand zoek dan een zonnig terras. Bijvoorbeeld het dakterras van de Mercado Ferreira Borges. Wie graag de beroemde boekhandel Livraria Lello bezoekt, die als inspiratie voor de Harry Potter-films diende, moet geduldig zijn. Elke dag van ‘s ochtends tot ’s avonds staan er lange rijen toeristen aan te schuiven om maar even een Instagramable kiekje te nemen. Ga ook eens binnen in het station São Bento, het is een van de mooiste stations ter wereld. Zo’n 20.000 beschilderde tegels, azulejos, sieren de stationshal. Je komt deze blauwe tegeltjes wel vaker in het straatbeeld tegen.

Porto is echt wel de moeite. Dwaal gewoon door de stad, want er zijn zoveel leuke adresjes en plekken om te ontdekken.

Laat je ons ook weten wanneer je een tip van Kook Leef Geniet geprobeerd hebt? We zijn reuze benieuwd wat jullie ervan vonden. Je kunt hier een reactie nalaten of doe het via Facebook of Instagram met de hashtag #kookleefgeniet of door ons te taggen. Hopelijk tot gauw!